Odwrót po bitwie kraśnickiej - scenariusze

Odwrót po bitwie kraśnickiej – minikampania dla batalionu rosyjskiej piechoty i batalionu piechoty austro-węgierskiej

Epizod I – Opóźnienie, 12 września 1914 r.

WPROWADZENIE:

Siły austro-węgierskich 1. i 4. Armii po udanej ofensywie wyprzedzającej muszą wycofać się na swoje pozycje wyjściowe w związku z klęską w Galicji Wschodniej. W tym czasie wzmocnione w wyniku mobilizacji siły rosyjskie zwiększają swój nacisk na armie cesarsko-królewskie i próbują przejść do ofensywy. Od 9 do 15 września oddziały c i k 1. Armii wykonały odwrót na linię Sanu. We wszystkich scenariuszach kampanii inicjatywa należy do Rosjan.

Scenariusz odmalowuje hipotetyczny przebieg walk odwrotowych jednego z batalionów 1. Armii austro-węgierskiej i naciskającego nań batalionu rosyjskiej 4. Armii.

CEL SCENARIUSZA

Batalion austro-węgierski ma za zadanie osłonę mostu na Tanwi w czasie gdy przez przeprawę przechodzi artyleria i pozostałe bataliony pułku. W tym celu batalion został podzielony w ten sposób, że jedna kompania wraz z oddziałem ckm osłania bezpośrednio most, natomiast dwie kompanie zostały wysunięte do wsi na północ od mostu, gdzie w oparciu o zabudowania i las ma za zadanie opóźnić natarcie rosyjskie przez co najmniej 10 tur (w tym czasie siły austro-węgierkie zakończą przeprawę). Czwarta kompania batalionu znajduje się już za rzeką i nie weźmie udziału w walce (w kolejnym scenariuszu będzie mogła zastąpić kompanię, która poniosła straty).

Jednocześnie w kierunku przeprawy naciera batalion rosyjskiego pułku piechoty, którego zadaniem jest jak najszybsze uchwycenie mostu, zanim zostanie on zniszczony przez austro-węgierskich saperów. Nominalnie batalion powinien liczyć 5 kompanii w sile 4 plutonów. W niniejszym scenariuszu atak prowadzą 3 kompanie a dwie znajdują się w rezerwie (pełne kompanie będą zastępować te, które poniosły straty w dalszych starciach).

TEREN

Bitwa rozgrywa się na stole o rozmiarach 90 x 60 cm. Z północy na południe biegną dwie drogi, które w północnej części są w miarę równoległe a w południowej zbiegają się blisko siebie. W południowej części między drogami znajduje się las. Po zewnętrznych stronach dróg w południowej części należy umieścić tereny zabudowane zaś na zachód od terenu zabudowanego jeszcze jeden las. Te obszarowe obiekty terenowe należy umieścić w odległości 10-15 cm od południowej krawędzi stołu (w odniesieniu do południowych krawędzi terenów). Na północ od w/w wymienionych obszarów terenowych znajdują się pola i łąki, które nie mają znaczenia taktycznego (można je umieścić ze względów estetycznych).

ROZSTAWIENIE

W pierwszej kolejności gracz rosyjski rozstawia kompanię piechoty w odległości do 15 cm od północnej krawędzi stołu. Wówczas swe siły rozstawia gracz austro-węgierski w odległości do 30 cm od południowej krawędzi. Dopiero po rozstawieniu sił austro-węgierskich na stole rozstawiane są pozostałe dwie kompanie piechoty rosyjskiej, oddział karabinów maszynowych (przydzielony do dowolnej kompanii spośród trzech) i dowództwo batalionu. Siły te rozstawiane są przy północnej krawędzi (do 5 cm) stołu

DŁUGOŚĆ SCENARIUSZA

Scenariusz trwać będzie 10 tur. Po tym czasie siły austro-węgierskie odrywają się od przeciwnika i rozpoczynają odwrót na południe (obiema drogami). Gra zakończy się automatycznym zwycięstwem strony rosyjskiej jeśli zniszczona zostanie połowa sił austro-węgierskich lub zajęte przez Rosjan zostaną oba tereny zabudowane. Jeśli żaden z powyższych warunków nie zostanie spełniony po upływie 10 tur zwycięża gracz austro-węgierski.

UWAGI

Opóźnienie natarcia rosyjskiego jest kluczowe dla wycofania sił austro-węgierskich za rzekę Tanew. W ciągu 10 tur na drugą stronę rzeki przeprawi się artyleria i tabory pułku. Jeśli to zostanie osiągnięte odwrót przeprowadzą siły osłonowe. Konieczne jest zapisanie stanu jednostek austro-węgierskich na koniec gry, gdyż w takiej samej kondycji wchodzić będą one do walki w kolejnej bitwie. W razie zwycięstwa strony austro-węgierskiej należy jedynie zmniejszyć o jeden poziom dezorganizacji jednostek.

Także dla strony rosyjskiej stan własnych kompanii jest istotny, gdyż będą one kontynuowały natarcie w kolejnym starciu (przy czym kompania w najgorszej kondycji może zostać wymieniona na całkiem świeżą).

Epizod II – Przeprawa, 12 września 1914 r.

WPROWADZENIE

Siły austro-węgierskie wycofały się za rzekę Tanew i będą kontynuować odwrót na południe. Zadaniem wojsk rosyjskich jest jak najszybsze przekroczenie rzeki i kontynuowanie pościgu za przeciwnikiem. Aby to osiągnąć należy zdobyć nieuszkodzony most na Tanwi.

Aby temu zapobiec, odwrót sił austro-węgierskich osłaniają wydzielone niewielkie siły, które zamierzają utrudniać i opóźniać pościg rosyjski. Scenariusz odtwarza sytuację, w której austro-węgierskie siły osłonowe przeprawią się przez rzekę pozostając w kontakcie z przeciwnikiem jednocześnie niszcząc przeprawę.

CEL SCENARIUSZA

Austro-Węgry: Głównym celem batalionu piechoty, któremu powierzono zadania osłonowe, jest zniszczenie mostu zanim zostanie on wykorzystany przez wojska rosyjskie. W tym celu do batalionu przydzielono pluton saperów, którzy przygotowali przeprawę do zniszczenia i w odpowiednim momencie ją podpalą. Wówczas należy wycofać siły osłonowe za rzekę tak aby mogły kontynuować opóźnianie przeciwnika.

Rosja: Za wszelką cenę należy zdobyć most i kontynuować pościg za nieprzyjacielem. Zadaniem nacierającego batalionu jest zdobycie szturmem przeprawy i utworzenie przyczółka na drugim brzegu.

TEREN

Bitwa toczy się na stole 100 x 100 cm. W południowej części w odległości 20-30 cm od krawędzi stołu biegnie wzdłuż osi wschód-zachód średniej wielkości rzeka. W centralnej części rzeki znajduje się most – prowadzi do niego droga biegnąca z północy na południe. W części północnej droga ta może się rozdwajać.

Po północnej stronie rzeki na prawo od mostu znajduje się teren zabudowany o wymiarach ok 10 x 10 cm a dalej na prawo (na wschód) linia wysokich zarośli blokująca pole widzenia, ale nie zapewniająca osłony w walce. Na lewo (zachód) od mostu przy krawędzi stołu na północnym i południowym brzegu rzeki należy umieścić teren podmokły, niedostępny. Teren ten sięga 20 cm w głąb stołu.

Na północ od rzeki i wsi można umieścić zaorane pola, pastwiska lub zarośla jako elementy dekoracyjne bez znaczenia taktycznego.

ROZSTAWIENIE

Austro-Węgry: W terenie zabudowanym znajduje się świeża kompania piechoty wsparta oddziałem karabinów maszynowych. Na moście znajduje się pluton saperów (jednostka wsparcia)

a) Jeśli strona austro-węgierska wygrała poprzednie starcie, wówczas kompanie, które walczyły w poprzednich zmaganiach rozstawione są na drodze (drogach) na północnej krawędzi stołu. Wszystkie plutony mają automatycznie przydzielony rozkaz ruchu. Plutony znajdują się w takim stanie (ubytki w wytrzymałości i dezorganizacja) jak na końcu poprzedniej bitwy z tym, że dezorganizacja jest zmniejszona o jeden poziom.

b) Jeśli strona austro-węgierska przegrała poprzednie starcie, wówczas pozostałości jej sił z poprzedniej bitwy rozstawiają się w prawym, górnym rogu stołu w odległości do 15 cm od krawędzi. Oddziały te znajdują się w takim stanie w jakim znajdowały się na końcu poprzedniego starcia, z tym, że dezorganizacja jest zmniejszona o jeden poziom.

Rosja: a) Jeśli strona austro-węgierska wygrała poprzednie starcie, wówczas oddziały rosyjskie pojawiają się na początku drugiej tury w dowolnym miejscu w pasie 10 cm od północnej krawędzi stołu. Oddziały rosyjskie pojawiają się w takim stanie (wartość wytrzymałości i dezorganizacji) w jakim zakończyły poprzednie starcie, przy czym dezorganizacja jest zredukowana o jeden poziom, zaś jedna z kompanii może być wymieniona na całkowicie świeżą.

b) Jeśli strona rosyjska wygrała poprzednie starcie, wówczas jej oddziały rozstawiane są na początku bitwy w pasie 10 cm od północnej (górnej) krawędzi stołu między lewym krańcem a drogami włącznie (tzn. mogą być ustawione na drodze). Oddziały rosyjskie pojawiają się w takim stanie (wartość wytrzymałości i dezorganizacji) w jakim zakończyły poprzednie starcie, przy czym dezorganizacja jest zredukowana o jeden poziom, zaś jedna z kompanii może być wymieniona na całkowicie świeżą.

DŁUGOŚĆ SCENARIUSZA

Scenariusz trwa 12 tur. Jeśli siłom rosyjskim uda się opanować most przed jego spaleniem, wówczas następuje zwycięstwo strony rosyjskiej. W przeciwnym razie wygrywają Austro-Węgrzy.

ZASADY SPECJALNE

Podpalenie mostu następuje między 5 a 7 turą gry. Aby most został podpalony, pluton saperów musi znajdować się na lub w styczności z mostem. Podpalenie następuje jeśli pluton saperów poświęci akcję na wykonanie rzutu kością. W 5-6 turze podpalenie wymaga krytycznego sukcesu. Od tury 7 wystarczy osiągnięcie sukcesu. Jeśli podczas prób podpalenia dwukrotnie wypadnie krytyczna porażka, podpalenie mostu nie będzie możliwe. Od momentu podłożenia ognia pozostaje 5 tur podczas których most mogą jeszcze przekraczać jednostki. Po tym czasie płomienie uniemożliwiają przeprawę. Jeśli w piątej turze od podpalenia jakaś jednostka zakończy ruch na moście, będzie musiała go automatycznie opuścić w fazie reorganizacji – zostaje przesunięta na brzeg z którego weszła na most. Jeśli w trakcie tego ruchu zetknie się z jednostką przeciwnika zostaje wzięta do niewoli.

UWAGI

Wojskom austro-węgierskim w pasie działania 1. armii udało się przeprowadzić dość sprawny odwrót. Lokalnie jednak Rosjanie byli w stanie zadać wycofującym się oddziałom poważne straty i przeprowadzić pościg. „Walec parowy” dopiero nabiera rozpędu. Naturalną linią obrony będzie linia rzeki San nad którą wojska austro-węgierskie spróbują zatrzymać Rosjan. Przygotowanie obrony wymaga czasu, dlatego nadal będą prowadzone działania opóźniające, zaś Rosjanie spróbują dotrzeć do Sanu tak szybko jak to tylko możliwe.

Epizod III – Zasadzka, 13 września 1914 r.

WPROWADZENIE

Siły rosyjskie mimo działań opóźniających podjętych przez armię cesarsko-królewską przeprawiają się na południowy brzeg rzeki i próbują kontynuować pościg. Od Sanu oddziela je jednak linia lasów (pozostałości Puszczy Sandomierskiej), która dobrze nadaje się do zorganizowania zasadzek i punktów oporu. Umiejętne wykorzystanie atutów terenu pozwoli spowolnić postępy wojsk carskich a także zadać im dotkliwe straty. Rosjanie będą starali się przebrnąć przez lasy nie ponosząc szwanku.

CEL SCENARIUSZA

Rosyjski batalion piechoty porusza się w szpicy natarcia całej dywizji. Jego zadaniem jest jak najszybsze odkrycie pozycji austro-węgierskich i opanowanie drogi biegnącej przez las.

Z kolei zadaniem żołnierzy austro-węgierskich jest opóźnienie i zadanie strat oddziałom carskim.

TEREN

Stół o wymiarach 90 x 90 cm przecina droga biegnąca z północy na południe w centrum stołu. W 1/3 odległości od południowej krawędzi znajduje się teren zabudowany od którego odchodzi droga w kierunku wschodnim. Po obu stronach drogi od północy aż do wysokości wsi (terenu zabudowanego) ciągną się lasy, które mogą być reprezentowane przez kilka – kilkanaście osobnych terenów obszarowych. Na południe od drogi biegnącej na wschód znajdują się pola i pastwiska zaś w południowo-zachodniej części stołu w zależności od możliwości wystawienia należy umieścić kolejne lasy bądź zarośla.

ROZSTAWIENIE

Austro-Węgry: Trzy kompanie piechoty wsparte oddziałem karabinów maszynowych rozstawia się w dowolnym miejscu na stole (z wyjątkiem kwadratu 20 x 20 cm, którego jedną z krawędzi jest północna krawędź stołu w miejscu gdzie znajduje się droga) w sposób skryty. Wszystkie kompanie muszą znajdować się w obrębie terenów obszarowych. Dobrze jest przygotować wcześniej plan na którym poszczególne obszary zostaną oznaczone (wszystko jedno liczbami czy literami). Gracz austro-węgierski przypisuje poszczególnym kompaniom cyfry lub litery odnoszące się do obszarów w których się ukrywają. Obowiązuje zasada, że jedna kompania znajduje się w jednym obszarze. Kompanie będą ujawniane gdy zostanie aktywowana lub gdy w zasięgu ostrzału znajdą się oddziały przeciwnika a gracz austro-węgierski zdecyduje się je ostrzelać - domyślnie wszystkie ukryte plutony mają wydany rozkaz Oczekiwanie. Ujawnienie kompanii następuje także w momencie gdy jakakolwiek jednostka przeciwnika zetknie się z obszarem w którym ukrywa się oddział austro-węgierski.

Siły austro-węgierskie posiadają Wartość Bojową taką jak w momencie zakończenia poprzedniej bitwy. Wartość Dezorganizacji jest zredukowana do 0. Zniszczone dowództwa kompanii są odtworzone. Najbardziej osłabiona kompania może zostać zastąpiona całkiem świeżą, ale wówczas musi zostać rozstawiona we wsi.

Rosja: Na początku bitwy jedna kompania piechoty rozstawiana jest w kwadracie 20 x 20 cm, którego jedną z krawędzi jest północna krawędź stołu w miejscu gdzie znajduje się droga. Kolejne trzy kompanie rosyjskie wchodzą na stół w tym miejscu w fazie rezerw w turze drugiej, trzeciej i czwartej. Wraz z jedną z kompanii można wprowadzić oddział karabinów maszynowych.

Należy uwzględnić straty w Wartości Bojowej poszczególnych plutonów w poprzednich starciach. Dezorganizacja wchodzących oddziałów rosyjskich wynosi 0. Utracone dowództwa kompanii są odtworzone. Najbardziej osłabiona kompania batalionu pozostaje poza stołem.

DŁUGOŚĆ SCENARIUSZA

Scenariusz trwa 10 tur. Jeśli do tego czasu Rosjanie opanują i utrzymają wieś (wystarczy, że posiadają na obszarze zabudowanym więcej punktów Wartości Bojowej) wygrywają bitwę. W przeciwnym razie zwycięzcą będzie dowódca austro-węgierski. Także w sytuacji gdy Rosjanie stracili ponad połowę swoich sił a siły austro-węgierskie poniosły mniejsze straty należy uznać zwycięstwo poddanych Franciszka Józefa.

UWAGI

Dzięki uporczywym działaniom opóźniającym większość sił austro-węgierskich wycofało się w porządku za San, gdzie przygotowywana jest linia obronna. Zmęczone odwrotem oddziały są pospiesznie uzupełniane i przygotowywane do obrony. Także wojska carskie wymagają uzupełnień, które spływają nieustającym strumieniem z głębi Imperium.

Epizod IV – Nad Sanem, 15 września 1914 r.

WPROWADZENIE

Odwrót 1. Armii Cesarsko-Królewskiej zakończył się na linii Sanu. Tu zorganizowano obronę, która ma za zadanie zatrzymanie Rosjan. Po reorganizacji i ściągnięciu rezerw siły austro-węgierskie zamierzają podjąć kontrofensywę. Tymczasem 4. Armia Rosyjska podejmie próbę forsowania Sanu z marszu. Bataliony dowodzone przez graczy zostały skierowane na tyły, na kilkudniowy odpoczynek. Teraz ponownie spotkają się w boju. Batalion austro-węgierski ma obsadzić linię okopów nad Sanem. Rosjanie po otrzymaniu uzupełnień podejmą próbę sforsowania rzeki i utworzenia przyczółka.

CEL SCENARIUSZA

Batalion rosyjskiej piechoty przy wsparciu artylerii podejmie próbę przebycia rzeki i wyparcia Austriaków z zajmowanych przez nich okopów.

Austro-Węgrzy mają za zadanie nie dopuścić do przekroczenia przez Rosjan Rzeki.

TEREN

Bitwa toczy się na stole wielkości 90 x 90 cm. W połowie długości stołu biegnie rzeka wzdłuż osi wschód – zachód, zaś w centralnej części znajduje się zniszczony most. Północna krawędź stołu zawiera las i/lub teren zabudowany sięgający do 10 cm w głąb pola walki. Jest to podstawa wyjściowa dla sił rosyjskich. Przez cały stół , w centrum z północy na południe biegnie droga. Po obu stronach drogi na południe od rzeki umieszczone są okopy i zasieki, w których znajdują się dwie kompanie austro-węgierskie. Po zachodniej stronie drogi na południe od okopów znajduje się teren zabudowany (wioska) zaś po wschodniej stronie niewielkie wzgórze (na którym warunkowo można ustawić dodatkowe okopy). Na wzgórzu rozmieszczona jest trzecia kompania austro-węgierska z oddziałem karabinów maszynowych.

Pomiędzy pozycjami wyjściowymi Rosjan a rzeką a także na południe od wsi można umieścić pola orne i nie mające znaczenia taktycznego kępki roślinności jako dekorację.

ROZSTAWIENIE

Rosjanie dysponują czterema kompaniami piechoty. Kompanie mają pełną siłę – przemieszczono żołnierzy z poszczególnych osłabionych kompanii jednocześnie czasowo rozwiązując piątą kompanię batalionu (ewentualna pozostała nadwyżka uzupełniła stany innych batalionów pułku). Braki w stanie osobowym uzupełniono żołnierzami z innych batalionów. Rosjanie dysponują także kompanią artylerii średniej (3 plutony) strzelającą spoza stołu.

Siły austro-węgierskie obejmują trzy kompanie o sile odpowiadającej stanowi z ostatniej bitwy plus jeden (czyli plutony, które zakończyły walkę z WB 1 posiadają 2 WB, te z WB2 posiadają pełną wartość 3 WB , podobnie jak te, które dotąd nie poniosły strat) oraz oddziałem karabinów maszynowych. Dodatkowym wsparciem jest pluton artylerii lekkiej strzelający spoza stołu (jego zasięg maksymalny znajduje się 15 cm na południe od północnej krawędzi stołu). Od szóstej tury w fazie rezerw można wprowadzić (po drodze z południa) czwartą kompanię z oddziałem karabinów maszynowych (wartość WB analogicznie jak w przypadku pozostałych kompanii)

DŁUGOŚĆ SCENARIUSZA

Rosjanie osiągają zwycięstwo automatyczne jeśli wyprą wszystkie plutony austro-węgierskie z okopów nad rzeką i utrzymają kontrolę nad nimi przez dwie tury. Jeśli uda się osiągnąć ten cel zwycięstwo ma znaczenie strategiczne niezależnie od poniesionych strat.

W przeciwnym wypadku zwycięzcą jest strona, która poniosła mniejsze straty w Wartości Bojowej na koniec 12 tury.

UWAGI

Wobec postępów rosyjskich armii (zwłaszcza 5. i 8.) we Wschodniej Galicji, utraty Lwowa i klęski pod Rawą Ruską obrona na linii Sanu nie może zostać utrzymana a pobite oddziały CiK Armii wycofają się nad Dunajec. Stamtąd 1. Armia weźmie udział w październikowej próbie uderzenia na Królestwo Polskie (bitwa pod Dęblinem). Tymczasem rosyjska 4. Armia w trakcie walk nad Sanem zostaje zluzowana przez świeżo przybyłą 9. Armię i skierowana do Kraju Prywiślańskiego (Królestwa Polskiego), gdzie także weźmie udział w bitwie pod Iwanogrodem (Dęblinem). Tym samym kampania „Odwrót po bitwie kraśnickiej” dobiegła końca.

PODSUMOWANIE KAMPANII

Zwycięzca kampanii wyłaniany jest w następujący sposób:

Za każde zwycięstwo w epizodzie gracz otrzymuje 10 punktów

Zwycięstwo strategiczne w IV epizodzie zapewnia graczowi rosyjskiemu 20 punktów

Od sumy punktów zdobytych za zwycięstwa w epizodach należy odjąć sumę utraconych we wszystkich walkach punktów Wartości Bojowej. Zniszczone jednostki wsparcia (w tym pluton saperów) i dowództwa wlicza się jako 1 pkt. Zwycięzcą kampanii jest gracz, którego suma punktów ma wyższą wartość. Miejmy nadzieję, że ma ona wartość wyższą od zera…

STATYSTYKI JEDNOSTEK

Rosjanie:

Dowództwa: Poziom wyszkolenia: przeciętny; Sprawność dowodzenia: 7; Kompetencja: 2, Zasięg dowodzenia: 15 cm; Ruch: 10 cm

Plutony piechoty: Poziom wyszkolenia: przeciętny; Wartość Bojowa: 3; Wytrzymałość: 2; Morale: 2; Ruch: 10 cm

Plutony średniej artylerii: Poziom wyszkolenia: przeciętny; Wartość Bojowa: 2; Wytrzymałość: 1; Morale: 2; Ruch: nie dotyczy (poza stołem); Zasięg ognia: 150 cm

Austro-Węgrzy:

Dowództwa: Poziom wyszkolenia: przeciętny; Sprawność dowodzenia: 7; Kompetencja: 2, Zasięg dowodzenia: 15 cm; Ruch: 10 cm

Plutony piechoty: Poziom wyszkolenia: przeciętny; Wartość Bojowa: 3; Wytrzymałość: 2; Morale: 2 (w pierwszym scenariuszu 3) Ruch: 10 cm

Pluton artylerii lekkiej: Poziom wyszkolenia: przeciętny; Wartość Bojowa: 2; Wytrzymałość: 1; Morale: 3; Ruch: nie dotyczy (poza stołem); Zasięg ognia: 100 cm

Pluton saperów: jednostka wsparcia.